De weg naar jezelf is soms een eenzaam pad. Noem het het pad van persoonlijke ontwikkeling, van schaduwwerk, van bewustzijnswerk, you name it.

Onlangs sprak ik een deelnemer van een van mijn familieopstellingen. Het ging over binding en buitensluiting, één van de 3 natuurwetten die leidend zijn in familieopstellingen. Niets of niemand kan worden buiten gesloten van het systeem. Gebeurt dit wel, dan is er sprake van disbalans, met alle gevolgen van dien.

Deze vrouw heeft het gevoel buiten gesloten te worden van haar gezin van herkomst. Sinds ze haar grenzen is gaan herkennen en bewaken, sinds zij zelf moeder is geworden en zich bewust is geworden van patronen en lasten die zij niet door wilt geven aan haar eigen kinderen.
Kort geleden deed zich een pijnlijke situatie voor waardoor familie dynamieken zijn veranderd in verwijten en verwachtingen van een ander. Wat voort komt uit verdriet, angst en niet gezien worden.

Deze situatie lijkt aan de oppervlakte zichtbaar te maken dat er sprake is van buitensluiting.
‘Herken je deze gevoelens en dynamieken van eerder?’, vroeg ik haar.
Ja, dat herkende ze. Ze heeft zich eigenlijk altijd ‘niet belangrijk’ gevoeld, van jongs af aan. Het gevoel er niet helemaal bij te horen. Daarom heeft ze mechanismen ontwikkelt om toch erkenning te krijgen voor haar bestaansrecht. In haar geval was dat altijd voor de ander er zijn, interesse tonen in de ander en zichzelf weg cijferen. Haar verlangen hieronder is gezien willen worden, er ook toe doen, dat de ander oprechte interesse in haar toont.

Nu is ze al een poosje bezig bewust te worden van haar patronen, gedragingen en triggers. Zo hebben ademsessies en energetische behandelingen haar al geholpen op haar pad. Haar pad naar binnen, naar zichzelf. En nu was ze er klaar voor om haar vraag in te brengen bij een familieopstelling. Want wie ben je eigenlijk wanneer je je altijd focust op de ander? Altijd vlucht voor jouw eigen gevoelens en behoeften? En deze onder de tafel schuift? Doordat zij dichterbij haar ware kern komt, in haar kracht komt en daardoor haar grenzen weet te bewaken, levert dit ook verlies op. Althans zo lijkt het op dit moment voor haar te voelen.

Verandering brengt offers met zich mee. Niet veranderen vraagt ook offers trouwens, want dan offer je jezelf namelijk op. En dat offer weegt heel erg zwaar. Read that again.

De weg naar jezelf is soms een eenzaam pad. Jouw omgeving was zo gewend geraakt aan de oude-jij. Je kunt nu eenmaal niet van je omgeving verwachten dat zij in hetzelfde tempo met jou mee veranderen. Als ze al (in staat zijn te) veranderen. En soms voelt dat offer te groot, soms zijn je patronen zo hardnekkig om altijd maar de harmonie te willen bewaren en jezelf weg te cijferen, waardoor je geneigd bent weer te gaan pleasen. Het is eigenlijk niet veranderen maar her-inneren. Je herinnert jezelf weer wie je in werkelijkheid bent.

Als je eenmaal hebt ervaren hoe het is om dichtbij je ware zelf te komen, overwint dat alles. Je raakt dan het stukje zelfliefde aan. Uiteindelijk wil jij erkenning en gezien worden voor wie jij werkelijk bent en niet voor dat masker. Echter vraagt het ook om moed, angsten en pijnen onder ogen komen en een diepe duik in het onderbewuste. En dat hoef je niet alleen te doen. Ik begeleid je met al mijn liefde, kennis en ervaring. Het liefst in een groep omdat de verbinding met gelijkgestemden zo helend is en daar de meeste magie ontstaat.

Deze vrouw is naar een familieopstelling in groepsverband gekomen. Dat is geen eenzaam pad, maar een kado aan zichzelf. Er is naar de oppervlakte gekomen wat er voor haar nodig is om weer op haar eigen plek te kunnen komen in haar familie. Want op deze vraag wilde zij graag inzicht. Ze heeft kunnen zien hoe haar vader altijd op de vlucht was voor zijn gevoel. De opstelling liet dat zien en deze deelnemer herkende haar vader zijn gedrag er volledig in. Ze heeft kunnen zien dat zij lasten is gaan dragen van haar ouders. Erkenning kunnen geven aan het feit dat haar ouders alles hebben gegeven wat zij konden geven en haar lasten los kunnen laten.

“Ik kan nu mijn ouders hun plek gunnen. Ik heb mijn ouders na de opstelling gelijk een berichtje gestuurd, nadat we al maanden geen contact meer hadden. De opstelling heeft mij hele waardevolle informatie gegeven waar ik mee verder kan.”

Soms voelt het pad naar jezelf eenzaam. Maar als je jezelf hebt gevonden voel je je nooit meer eenzaam.