Ontkenning houdt je vast op de plek waar je pijn zit. Ontkenning is proberen te onderdrukken voor dat wat is (geweest). Lukt het jou om alles er te laten zijn zoals het is? Vaak hebben we geen moeite om de mooie dingen in het leven te erkennen en toe te laten, pijnlijke gebeurtenissen voelen we liever niet. Hoe cliché het ook klinkt; het mooie bestaat niet zonder het lelijke.

Mooi en lelijk

Hoe kun je onderscheid maken tussen mooi en lelijk als je lelijk niet kent? Dat gaat niet. Mooi is een relatief begrip en dat heeft alleen waarde doordat we het kunnen afwegen tegen het lelijke. Beide aspecten vormen het geheel. Als je het lelijke niet aankijkt, ontken je dus ook het mooie. Het mooie heeft hierdoor geen waarde.

Wanneer je enkel en alleen maar streeft naar het mooie, ontken je het lelijke. Dan is er sprake van disbalans. Wanneer beide in balans zijn dan voel je tevredenheid, acceptatie, dan leef je in het nu in plaats van in het verleden of de toekomst. Dan is alles goed zoals het is. En dan sta je ook in je kracht.

Erkenning is nodig om te kunnen openen voor liefde, voor groei.

Je kunt erkenning zoeken bij de ander. In de vorm van bevestiging ‘mag ik hier zijn?’ , ‘zie je mij?’. Maar ook wanneer de ander jou iets heeft aangedaan. Je wilt dan dat de ander erkent dat hij/zij met zijn handelen jou pijn heeft gedaan. Het frustreert je dat de ander ontkent. Jouw focus komt dan daarop te liggen. Wat maakt dat je jezelf tekort doet. Er is dan geen ruimte voor innerlijke erkenning.

Innerlijke erkenning hangt nauw samen met vergeving.

Bij erkenning gaat het erom dat alle emoties en gevoelens er mogen zijn. Wanneer je ontkent zet je iets vast. Letterlijk; emoties worden vastgezet in jouw cellen, in je lichaam, waardoor lichamelijke klachten kunnen ontstaan. Het is de kunst om de pijn te erkennen. De situatie te erkennen, het is zoals het is. En daar horen emoties bij. Deze emoties er helemaal te laten zijn zonder ze te onderdrukken of te veroordelen is helend. Het is nodig om de stress uit je lichaam te ontladen. Dieren doen dit door flink te schudden/beven na een dreigende situatie. Wanneer ze op een ‘veilige’ plek zijn aangekomen dan ontladen ze op deze manier.

Vergeving

Bij vergeving gaat het erom dat je de situatie geheel kunt erkennen zoals het is en dat je jezelf bevrijd van de afhankelijkheid (oftewel het slachtofferschap) van de ander. Bij vergeving kun je verantwoording nemen voor jouw eigen leven en voel je dat je een keuze hebt hoe je wilt omgaan met datgene wat jou is aangedaan. Je bevrijd jezelf van het slachtofferschap zonder te ontkennen voor dat wat er is gebeurd. Je kan het handelen van de ander geheel bij de ander laten en je kunt met compassie naar jezelf kijken hoe jij in desbetreffende situatie hebt gehandeld.

Hoe je steeds verder verwijderd raakt van jezelf

Wanneer wij onze emoties vast zetten, onderdrukken en vervolgens ontkennen (omdat we het te pijnlijk vinden of de overtuiging bezitten dat je je niet zo moet aanstellen), wijs je jezelf af. Je raakt steeds verder verwijderd van jezelf. Je gaat steeds meer op de automatische piloot te werk, je stelt hoge eisen, je gaat je geluk in het externe zoeken (materialisme, genotsmiddelen, overmatig sporten of eten). Met als uiteindelijk gevolg een depressie, burn-out of lichamelijke (chronische) ziekten.

De invloed van je familie en je omgeving

Je zult begrijpen dat wanneer je als kind, na een keer je boosheid in te houden richting de juf dit niet direct leidt naar een depressie. Het stapelt zich op. Het start bij de overtuiging die verankerd ligt waardoor jij bepaald gedrag vertoont en patronen doorloopt. Dit gebeurd vrijwel altijd onbewust. Overtuigingen die je vooral meekrijgt vanuit jouw gezin, je familie, je verdere omgeving zoals school, sportclubs etc. Hoe vaker je bestraft werd op het uiten van emoties des te sterker zijn jouw neurologische paden aangelegd.

Patronen doorbreken

Om deze patronen te doorbreken zal je inzicht dienen te verkrijgen op jouw onbewuste processen, patronen en overtuigingen.

Vaak gebeurd dit doordat je vast loopt.

Vast loopt in jouw leven; wie ben ik, wat doe ik hier?

Vast loopt in relaties; het lukt niet om een gezonde relatie te onderhouden, ik trek steeds de verkeerde partners aan, ik vind het zo spannend om een diepe verbinding aan te gaan.

Vast loopt op je werk; ik krijg geen waardering of erkenning voor mijn werkzaamheden, waarom neem ik altijd teveel hooi op mijn vork, ik haal geen voldoening uit mijn werk.

De kracht van systemisch werk

Zie dit als een uitnodiging om naar binnen te keren. De kern van het probleem te achterhalen. Door middel van systemisch werk krijg je inzicht op verborgen dynamieken, jouw overtuigingen en vastgeroeste patronen. Door het onder ogen te komen kun je erkenning geven en is de volgende stap om de emoties die daarbij horen te doorvoelen.

Dit gaat vaak in fases. Wanneer je emoties jarenlang hebt onderdrukt is het een illusie te geloven dat je dit door een keer het op te zoeken het oplost. Het is niet voor niets dat je een overlevingsmechanisme hebt ontwikkelt; de pijn was te heftig en te ver verdrongen. Stapje voor stapje kom je hier dichterbij. Door bewustzijn, door systemisch werk (familieopstelling), door het te oefenen in de praktijk en vooral de wil en het vertrouwen te hebben dat jij dit kan transformeren. Soms is de weg simpel, maar is de afstand lang.

Trust the process.

From heart to heart,

Anita